Haren was een dorp met een rijk verenigingsleven dat mensen uit de regio aantrok. Maar deels door de verstedelijking en deels door een meer kosmopolitische bevolking is dit verminderd. Haren telde heel wat voetbalploegen waarvan FC Haren de bekendste is. Maar er waren ook een fanfare en een harmonie, een majorettenkorps, dansgroep “Vro en blij”, drie schuttersverenigingen waarvan schuttersgilde Sint Sebastiaan vandaag nog actief is. Er was jeugdbeweging Chiro, jongeren konden kiezen tussen twee jeugdhuizen Toogenblik en Sirocco++, en tot op vandaag is toneelgroep HOL, die ooit voortsproot uit de Chiro, nog creatief bezig. Niet enkel mensen van Haren waren hierin actief, de grens met Diegem en Vilvoorde was hierbij onbestaande. Je speelde bij de cafévoetbalploeg als stamgast, als er een fanfare was op het werk dan ging je daarbij, of je in Haren woonde of niet. De UPL, grote werkgever en fabrikant van behangpapier in Haren, zou een fanfare hebben gehad en de arbeiders-muzikanten moest vaak op vrijdag niet lang werken omwille van de repetities.

Sociaal-cultureel werk voor volwassenen gebeurt nog steeds bij KWB (Kristelijke Werkliedenbond) en FEMMA, dat vroeger KAV (Kristelijke Arbeidersvrouwen) was. De senioren kunnen terecht voor ontspannende activiteiten bij OKRA (voorheen de Kristelijke Gepensioneerdenbond) en er bestaat ook nog steeds een afdeling van SAMANA (voorheen Ziekenzorg) in Haren, waar gezonde en zieke mensen en vrijwilligers het voor elkaar opnemen. Ongetwijfeld vergeten wij in deze opsomming nog verenigingen, comités en groepen die regelmatig vergaderen en samenkomen in de vrije tijd.

Maar zoals op vele plaatsen evolueerde de werkvloer, het engagement van mensen en ook de bewoners van Haren. Veel mensen die vandaag in Haren wonen kennen het verenigingsleven, van oudsher vooral Vlaams en Nederlandstalig, niet. Integratie van nieuwe inwoners in het verenigingsleven gebeurde vooral in de sportverenigingen en in de meer maatschappelijk gerichte buurtcomités, die zich eerder gingen richten op omgeving, het milieu en de stedenbouwkundige problemen.

Jaren voor de oprichting van deze comités en het Gemeenschapscentrum waren enkele Harenaars ook al met deze problemen en met het bewaren van Harens erfgoed bezig. Zo ontstond de werkgroep een “Hart voor Haren”, waarin o.l.v. Jeanne Goubert verschillende mensen uit de oude Harense families zich inzetten om de situatie van Haren binnen de grootstad en de problemen die deze veroorzaakte onder de aandacht te brengen. Men kan stellen dat mede uit deze werkgroep het huidige gemeenschapscentrum is gegroeid, met steun van de Nederlandse Commissie voor de Cultuur (NCC) en de huidige VGC, en dat de nazaten van de toenmalige werkgroepleden de huidige actieve socio-culturele verenigingen nog steeds draaiende houden.